Imiona świętych

Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego, analogiczne do męskiego ANATOL. Podstawę znaczeniową stanowi wyraz pospolity anatol- 'wschód'. Zatem Anatolia to 'pochodząca ze wschodu, wschodnia'. Tak nazywa się kraina geograficzna w Turcji, zwana inaczej Azją Mniejszą lub Przednią. Odpowiedniki obcojęz.:...

To powstała na gruncie francuskim forma imienia germańskiego Aloisia, Eloise, będącego żeńskim odpowiednikiem imienia Alojzy. W tradycji europejskiej dobrze znamy to imię, które nosiła ukochana Piotra Abelarda (1079-1142), filozofa i teologa francuskiego. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Heloisa, Aloisia,...

Imię to pochodzi z języka greckiego, od słów: hierós 'święty, poświęcony bóstwu' oraz ónyma (ónoma) 'imię'. Całość znaczy: 'święte imię'. Zawiera ono więc życzenie, by człowiek, który je nosi, był święty. W Polsce imię znane jest w średniowieczu, szerzej w XVI w. Po dostosowaniu do fonetyki polskiej...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LU­CJUSZ). Pier­wotnie oznacza­ło ono dziew­czynkę 'urodzoną o wschodzie słoń­ca'.W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popular­ność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki...

Jest to żeńska forma imienia LUDWIK. Ze średniowiecza imię poświadczone jest u nas wyjątkowo w r. 1476 w formie Łodwiga. Popularność imienia wzrosła najpewniej w sferach dworskich dopiero za czasów króla Władysława IV, którego żoną była Maria Ludwika Gonzaga, księżniczka mantuańska. Odpowiedniki obcojęz.:...

Imię rzymskie, genetycznie nomen gentile rzymskiego rodu Lucretia, prawdopodobnie etruskiego pochodzenia. Z literatury starożytnej dobrze znamy to imię. Nosiła je żona Tarkwiniusza Kollatinusa, którą podstępnie zgwałcił syn Tarkwiniusza Pysznego - Sextus. Po samobójczej śmierci Lukrecji, Iunius Brutus,...

Jest to imię wywodzące się z greckiego Nikólaos poprzez łac. Nicolaus, analogicznie do imion: Nikokrát-s, Nikómachos, Nikoméd-s, Nikóstratos, Nikosthén-s. Jako człon pierwszy występuje rzeczownik nik-- 'zwycięstwo', a jako człon drugi element -laos 'lud'. W Polsce imię występuje od czasów średniowiecznych...

Imię pochodzenia germańskiego, forma zdrobniała skrócenia wywodzącego się z imion dwuczłonowych typu: Wendelmar / Wandelmar, Wendelbert / Wandelbert. Człon Wendel / Wandel / Wendi pochodzi od nazwy plemiennej Wandalów. W Polsce było ono znane i używane, choć nigdy nie cieszyło się większą popularnością....

Jest to późnorzymska forma imienia greckiego (macedońskiego) Berenik- (zob. BERENIKA). W wiekach średnich imię to tłumaczono jako ier- eik-n 'święte oblicze' i łączono z tym podanie o -chuście Weroniki-. Imię to znane jest w Polsce od średniowiecza, choć nigdy nie zyskało dużej popularności. Formy spieszczone...

Jest to greckie imię teoforyczne, zawierające imię Zeus w formie Dz-n (zob. ZENOBIUSZ). Imię to nosiło wielu starożytnych filozofów, np. Zenon z Elei, uczeń Parmenidesa, twórca dialektyki. W łacinie imię występowało w formie Zeno i Zenon. Imię to jest w Polsce raczej rzadkie i przyswojone zostało w...

Jest to żeński odpowiednik imienia Zenon. Jest to greckie imię teoforyczne, zawierają­ce imię Zeus w formie Dz-n (zob. ZENO­BIUSZ). Imię to nosiło wielu starożytnych filozofów, np. Zenon z Elei, uczeń Parmenide­sa, twórca dialektyki. W łacinie imię występo­wało w formie Zeno i Zenon. Imię to jest w Polsce...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LUCJUSZ). Pierwotnie oznaczało ono dziewczynkę 'urodzoną o wschodzie słońca'. W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popularność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki magiczne,...