Lukrecja

Imię rzymskie, genetycznie nomen gentile rzymskiego rodu Lucretia, prawdopodobnie etruskiego pochodzenia.

Z literatury starożytnej dobrze znamy to imię. Nosiła je żona Tarkwiniusza Kollatinusa, którą podstępnie zgwałcił syn Tarkwiniusza Pysznego - Sextus. Po samobójczej śmierci Lukrecji, Iunius Brutus, który poprzysiągł zemstę domowi królewskiemu, doprowadza do rewolucji: położyła ona kres monarchii. Życie Lukrecji stało się tematem wielu dzieł literackich i muzycznych, np. Hansa Sachsa, W. Szekspira, A. V. Arnauta, J. Giraudoux, G. F. Händla, B. Brittena i in.

W Polsce imię znane, ale bardzo rzadkie.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lucretia, ang. Lucretia, fr. Lucr-ce, wł. Lucrezia.

Lukrecja, męczennica z Meridy (Hiszpania). Nic właściwie o niej nie wiemy, istnieją jednak ślady jej wczesnego kultu. I tak w Vita Patrum Emeretensium wspomniana jest bazylika wzniesiona ku jej czci, a podobne świadectwo zachowało się w inskrypcji z VI w. Przypuszczenie, że zginęła w czasie panowania Dioklekcjana, jest czysto koniekturalne. Jej wspomnienie widnieje w martyrologium pod dniem 23 listopada.