Lucja

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LU­CJUSZ). Pier­wotnie oznacza­ło ono dziew­czynkę 'urodzoną o wschodzie słoń­ca'. W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popular­ność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki magiczne, m.in. wróżenie pogody na cały na­stępny rok. (Każdy dzień od Łucji, czyli od 13 grudnia, do Bożego Narodzenia odpowiada miesiącowi następnego roku). W Polsce znane jest przysłowie: -Święta Łuca dnia przyrzuca-. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lucia, ang. Lucy, fr. Lucie, niem. Luzie, ros. Ljucija, Łukija, wł. Lucia. Doliczono się ponad dziesięć świętych, względ­nie błogosławionych tego imienia. Niektóre znane są tylko ze zwięzłych i mało jasnych wzmianek w mar­tyrologiach. Tu naj­wyraźniej wystar­czy przed­sta­wić trzy.