Imiona świętych

Jest to rzymskie cognomen pochodzenia greckiego. Gramatycznie jest to przymiotnik pospolity anthimós 'kwitnący'. Zatem jest ono bliskie znaczeniowo imieniu Florus, Florianus. W Polsce nie zyskało nigdy popularności. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Anthimus, ang., ros. Antim, fr. Anth-me. Około ośmiu świętych...

Imię męskie z kręgu języka łacińskiego. W części pierwszej, tematycznej, zawiera nazwę wyspy Cypr (w łac. Cyprus, z gr. Kypros), a przyrostek łac. -ianus często w nazwach osobowych był używany do tworzenia imion (tzw. cognominów) wyzwoleńców. Zatem Cyprianus to 'człowiek wywodzący się z Cypru, Cypryjczyk'. W...

Jest to germańskie imię żeńskie, pochodzące ze skrócenia imion dwuczłonowych z elementem ed- / ead- (od- / ot-) w członie pierwszym, lub imię proste od ead 'majątek, posiadłość dziedziczna'. Można je też uważać za spieszczenie imion Edyta, Henrietta lub Hedwig (Jadwiga). Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Imię pochodzenia germańskiego (staroangielskiego), złożone z elementów: ed- / ead- 'majątek, dziedzictwo' i -guth 'szczęśliwy bój'. Całość można interpretować jako 'walcząca o majątek, bogactwo, szczęście'. W Polsce imię to stało się dość popularne w nowszych czasach. Znamy je jako imię Edyty Stein,...

Imię pochodzenia greckiego, złożone z elementów: eu- 'dobry' i -phemia 'wróżba, obietnica szczęścia'. W polskich źródłach poświadczone od w. XIII w postaciach: Eufemija, Efemija, Eufamija, Eufenija, Eufomija, Ofemija, Ofenija. Imię to nosiły piastowskie księżniczki, czasem w skróconej formie Ofka. Dziś...

Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego. Postać Eugenia to najprawdopodobniej zastąpienie na gruncie łacińskim greckiej formy Eugénea, albo po prostu żeńska forma od męskiego imienia Eugénios. W Polsce znane dopiero w nowszych czasach, najczęściej w formie spieszczonej, Gienia, Żeńka, Żenia. Odpowiedniki...

Jest to imię wywodzące się z języka włoskiego. Pochodzi ono od określenia francesco 'Francuz, Francuzik', jakim kupiec Piotr Bernardone nazwał swego syna Jana, kiedy wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem. Pod takim imieniem znany jest powszechnie. Na popularność...

Imię żeńskie pochodzenia włoskiego, utworzone od męskiego Jacopo, Giacobbe, Giacomino. U nas nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Jacobina, wł. Giacomina. Hagiografowie wymieniają w rozmaitych kontekstach dwie błogosławione Włoszki, które nosiły to imię. Pomijając Jakobinę (Jacopinę, Pinę) z Pizy,...

Imię pochodzenia łacińskiego; żeński odpowiednik imienia KAMIL. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Camilla, ang., fr. Camille. W zapisach hagiograficznych odnaleźć można dwie święte tego imienia. Jedna z nich mało jest znana, czczona chyba tylko w San Severino (26 lipca). Druga to Kamila z Auxerre. Miała...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, wy­wodzące się z pierwotnego nomen gentilicium Cornelius (gens Cornelia). Nazwa rodu Corne­lia pochodzi od nazwy pola Corne w Tuscu­lum. Obok imienia Klaudiusz (Claudius) było to jedno z popularniejszych imion rzymskich. Pierwotnie występowało tylko wśród patry ­cjuszów,...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, wywodzące się z pierwotnego nomen gentilicium Cornelius (gens Cornelia). Nazwa rodu Cornelia pochodzi od nazwy pola Corne w Tusculum. Obok imienia Klaudiusz (Claudius) było to jedno z popularniejszych imion rzymskich. Pierwotnie występowało tylko wśród patry cjuszów,...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LU­CJUSZ). Pier­wotnie oznacza­ło ono dziew­czynkę 'urodzoną o wschodzie słoń­ca'.W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popular­ność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki...

Imię pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskiego SEBASTIAN. Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Sebastiana, ang. Sebastiana, Sebastiane, fr. Sébastienne, ros., ukr. Sewastiana, wł. Sebastiana. W literaturze hagiograficznej spotkać można wzmianki o dwóch świętych tego imienia. Tu wystarczy omówić...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LUCJUSZ). Pierwotnie oznaczało ono dziewczynkę 'urodzoną o wschodzie słońca'. W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popularność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki magiczne,...