Eugenia
Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego. Postać Eugenia to najprawdopodobniej zastąpienie na gruncie łacińskim greckiej formy Eugénea, albo po prostu żeńska forma od męskiego imienia Eugénios.
W Polsce znane dopiero w nowszych czasach, najczęściej w formie spieszczonej, Gienia, Żeńka, Żenia.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Eugenia, fr. Eugénie, Eugienne, Ouine, niem. Eugenia, ros. Ewgenija.
Święte noszące to imię nie są liczne. Jeśli pominiemy Eugenię z Kordoby, której istnieniu wielu zaprzecza, pozostają dwie. Dochodzą jednak postacie z czasów nowożytnych.
Eugenia, męczennica rzymska, jest postacią autentyczną, zaświadczoną w kilku wiarygodnych dokumentach, z oznaczeniem dnia śmierci: 25 grudnia - i usytuowaniem grobu: na Cmentarzu Aproniana. Potwierdzają to wczesnośredniowieczni pielgrzymi. Wiemy też, że ku jej czci wznosiła się przy via Latina bazylika, którą odnawiał papież Hadrian I. To niemal wszystko, co o niej wiemy. Z rozrzutnością właściwą temu rodzajowi twórczości historyczną lukę wypełniła legenda, która zużytkowała wątki znane w folklorze Wschodu. Eugenia miała więc przeżyć wiele osobliwych przygód. Z Rzymu dostała się do Egiptu i tam przez dłuższy czas ukrywała się w męskim stroju. Jako rzekomy mężczyzna przebywała też, a nawet spełniała urząd opata w klasztorze mnichów... Przełożoną - ale teraz już zgromadzenia dziewic - była nieco później. Oskarżono ją o wiarę w Chrystusa i zmuszano do złożenia ofiary bogini Dianie, lecz posąg bóstwa nagle się rozsypał. Zatapiana z kamieniem u szyi, wypływała zaraz na powierzchnię; wrzucana do ognia, sprawiała, że wygasał on natychmiast; trzymana przez czas dłuższy pod ścisłą strażą i pozbawiona pokarmu, żyła bez pożywienia karmiąc się jedynie rozmowami z Chrystusem. Był ongiś ten powieściowy utwór bardzo popularny. Istnieje długi szereg rozmaitych jego odmian, a także wersje etiopska i ormiańska. Ale najprawdopodobniej utwór powstał w Rzymie, gdzie wpleciono do niego autentycznych męczenników - Prota i Hiacynta. Pozostanie on jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów twórczości imaginatywnej, oplatającej raz po raz imiona prawdziwych świętych.
Eugenia z Hohenburga (Alzacja). Była krewną, a na stanowisku ksieni następczynią św. Odylii, założycielki klasztoru nazwanego później Mont-Ste-Odile. Żyła w VIII w. Pamiątkę obchodzi się 16 września.
Eugenia Smet, w zakonie Matka Maria od Opatrzności, założycielka Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, urodziła się 25 marca 1825 r. w Lille, w rodzinie dość zamożnej. Oddana na wychowanie do Sióstr Sacré-Coeur, wcześnie weszła na drogę pobożności i wcześnie też nabrała szczególnej ufności wobec Bożej Opatrzności oraz współczucia dla dusz czyśćcowych. Umocniona w swych zamiarach przez św. Jana Vianneya, prowadzona zaś na drodze doskonałości przez jezuitów Piotra Olivaint i Hipolita Basuiau, w r. 1856 założyła zgromadzenie, dla którego o. Basuiau nakreślił regułę wzorowaną ściśle na ignacjańskiej. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia aż do swej śmierci kierowała tym zgromadzeniem. Zmarła na raka w kilka dni po zawieszeniu broni, 7 lutego 1871 r. Beatyfikował ją Pius XII w r. 1957. Proces kanonizacyjny w toku.