Jakobina

Imię żeńskie pochodzenia włoskiego, utworzone od męskiego Jacopo, Giacobbe, Giacomino. U nas nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Jacobina, wł. Giacomina.

Hagiografowie wymieniają w rozmaitych kontekstach dwie błogosławione Włoszki, które nosiły to imię. Pomijając Jakobinę (Jacopinę, Pinę) z Pizy, dominikankę, tu kilka słów poświęcimy postaci nieco wcześniejszej.

Jakobina z Septizonium (Settesoli). Z pochodzenia była Normandką, natomiast jej mąż należał do możnego w Italii rodu Frangipanich i był panem na Marino. Miała z nim dwóch synów, Jana i Gracjana. Zamieszkiwali dom przy dawnym rzymskim portyku, nazywanym Settesoli (od Septyma Sewera). Gdy św. Franciszek przebywał w Wiecznym Mieście, Jakobina słuchała jego kazań, a potem ofiarowała mu gościnę. Na krótko przed swą śmiercią Biedaczyna z Asyżu zapragnął zobaczyć bogobojną damę, ale Jakobina z własnej inicjatywy przybyła do łoża umierającego. Już przed r. 1217 była wdową. Uwolniwszy się od obowiązków rodzinnych, przeniosła się wtedy do Asyżu i tam zmarła w r. 1239. Ciało złożono w dolnej bazylice, obok relikwii św. Franciszka. Martyrologium franciszkańskie wspomina ją w dniu 8 lutego. Natomiast w literaturze franciszkańskiej często nazywana bywa frate Jacopa.