Imiona świętych

To żeńska postać rzymskiego cognomen utworzonego od imienia Agrippa (zob. AGRYPIN), o znaczeniu 'do Agrypy należąca', lub spieszczenie imienia Agrippa. Z dziejów rzymskich znamy dobrze Vipsanię Agrypinę (tzw. Straszą) i Julię Agrypinę (tzw. Młodszą). Jej losy stały się literackim tworzywem tragedii Śmierć...

Jest to imię pochodzące z języka łacińskiego, od przymiotnika dominicus, -a, -um 'pański, należący do pana'. Dominik (Dominicus) to 'należący do Pana' (-Pan- w znaczeniu Bóg). Jest to więc chrześcijańskie imię teoforyczne. W Polsce poświadczone jest w XIV w., ale większą popularność zyskuje w w. XVII...

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Dominica, wł. Domenica, hiszp. Dominga. Imię żeńskie Dominika nie jest w wykazach hagiograficznych reprezentowane często. Wystarczy tu dlatego wspomnieć o świętej z pierwszych stuleci. O drugiej mówimy pod hasłem: Maria Dominika Mazarello. Dominika, męczennica z Nikomedii....

Imię o niepewnym pochodzeniu. Niektórzy (jak Wimmer) uważają je za imię celtyckie (nosił je m.in. książę galijskich Alanów). Wydaje się jednak, że jest to imię pochodzenia germańskiego (prawdopodobnie gockiego) o budowie analogicznej, jak imiona: Goericus, Goswinda. Pierwszy człon go- wyprowadzić można...

Imię pochodzenia germańskiego, występujące też w formach: Gotthard, Godehard. Jako człon pierwszy użyty został element god- / gode- 'Bóg', a jako człon drugi -hard / -hart 'mocny, silny, srogi'. Dobrze znamy to imię z nazwy alpejskiej przełęczy Św. Gotarda. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Godehardus,...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LU­CJUSZ). Pier­wotnie oznacza­ło ono dziew­czynkę 'urodzoną o wschodzie słoń­ca'.W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popular­ność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki...

Jest to imię słowiańskie, złożone z członów niego- (staro-cerkiewno-słowiańskie něga 'rozkosz') i częstego w imiennictwie słowiańskim elementu -sław. Obok formy męskiej występowała też żeńska forma imienia: Niegosława. Imię Niegosław poświadczone jest w źródłach od XIII w., a Niegosława w XV w. W kalendarzu...

Jest to imię żeńskie o niejasnej etymologii. Najczęściej przyjmuje się, że jest to żeńska forma bizantyńskiego imienia męskiego Tarásios, ale nie jest to pewne. Teresa pojawia się najpierw w Hiszpanii, a u nas w XVII w. Popularność imienia wyraźnie wzrosła po kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus....

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LUCJUSZ). Pierwotnie oznaczało ono dziewczynkę 'urodzoną o wschodzie słońca'. W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popularność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki magiczne,...