Goar

Imię o niepewnym pochodzeniu. Niektórzy (jak Wimmer) uważają je za imię celtyckie (nosił je m.in. książę galijskich Alanów). Wydaje się jednak, że jest to imię pochodzenia germańskiego (prawdopodobnie gockiego) o budowie analogicznej, jak imiona: Goericus, Goswinda. Pierwszy człon go- wyprowadzić można z gockiego gaui- 'czar', a drugi -ar z -haris 'wojsko'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Goarus, Goar, fr. Goar, Goard, niem. Goar.

Goar, założyciel hospicjum nad Renem. Był z pochodzenia Akwitańczykiem. Za panowania Childeberta I (511-558) przybył nad Ren i w pobliżu Oberwesel, w diecezji trewirskiej, założył hospicjum, w którym codziennie celebrował, śpiewał psalmy, przyjmował podróżnych i wspomagał ubogich. W rzeczy samej w tym miejscu Ren stawał się gwałtowny i niebezpieczny. Podróżni chętnie zatrzymywali się na odpoczynek przed pokonaniem takiej przeszkody. Z czasem hospicjum obsługiwało już sześciu duchownych, a jeszcze później wokół niego wyrosło miasteczko, które istnieje po dziś dzień. Pewne problemy nasuwa opowiedziany przez hagiografa konflikt Goara z biskupem Trewiru, nazwanym Rusticus. Problematyczny jest też szczegół o propozycji objęcia przez Goara stolicy biskupiej w Trewirze. Karol Wielki podarował ostatecznie cellam sancti Goaris opactwu w Prüm. Wandelbert z Prüm najbardziej też przyczynił się do rozkrzewienia kultu Goara. Instytucja zamarła po reformacji. Wspomnienie świętego obchodzi się 6 lipca.