Goban

Imię pochodzenia celtyckiego, od mitologicznego nazwania boga Goibniu 'boskiego kowala'. Gramatycznie Goban jest spieszczeniem imienia Goba, a ono zaś przeniesionym do klasy nazw własnych wyrazem pospolitym goba 'kowal'.

W Polsce trafia się czasem jako nazwisko.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gobanus, Gobinus, ang. Gobban, Goban, fr. Gobain, Gobin.

Dziesięciu świętych tego imienia doliczają się historycy irlandzcy we wczesnych dziejach swego kraju. Mało jednak potrafią powiedzieć o tych postaciach lub dyskutują na temat ich utożsamiania czy lokalizacji ich kultu. Wolno dlatego poprzestać na prezentacji jednego, nieco lepiej zarysowującego się na tle zamglonych czasów.

Goban, misjonarz irlandzki na terenie Galii. Jego Vita sporządzono w dwa stulecia po śmierci, toteż krytyka historyczna podchodzi do niej z wielką ostrożnością. Miał być uczniem św. Furzeusza. Gdy mistrz udał się do Galii, nadal ewangelizował okolice Estanglie. Potem, może na skutek inwazji króla Mercji, przybył do Korbei i Laon. Osiadł w końcu w borze między F-re a Prémontré. Wybudował tam oratorium. Miał zginąć w czasie inwazji germańskiej około r. 670. O jakimś Gobanie wspomina też Beda, trudno jednak dociec, czy chodziło o tego, od którego nazwę wzięła miejscowość Saint-Gobain. W r. 1068 benedyktyni osadzili tam swego rezydenta. Wspomnienie obchodzono w dniu 3 listopada.