Anno
Jest to imię pochodzenia germańskiego, które wywodzi się ze spieszczenia imienia ARNOLD.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Anno, niem. Anno, Arnold.
Literatura hagiograficzna zna siedmiu świętych, którzy nosili to imię. Tu o jednym z nich, niewątpliwie najwybitniejszym i najsłynniejszym. Pozostali nigdy nie cieszyli się kultem wyrazistym i bardziej rozległym.
Anno, arcybiskup Kolonii. Urodził się około r. 1010 w rycerskiej rodzinie w Szwabii. Nauki pobierał w Bamberdze. Tam też potem uczył. Po 1046 dostał się na dwór Henryka III, natomiast w osiem lat później mianowano go prepozytem kapituły w Goslarze. W r. 1056 otrzymał w Koblencji inwestyturę na arcybiskupstwo w Kolonii. Mieszkańcy nadreńskiej metropolii przyjęli go z niechęcią. On tymczasem energicznie zabrał się do powiększenia dóbr arcybiskupstwa, przy czym jedną z najdogodniejszych okazji po temu były poczynania królowej Rychezy (Ryksy), matki Kazimierza Odnowiciela i dziedziczki dóbr Ezonidów, palatynów nadreńskich. Niebawem ustanowił też dwie fundacje (Mariengraden i St. Georg) w samej Kolonii. Gdy w l. 1060-1061 zarysowała się wyraźnie groźba schizmy, w porozumieniu z innymi książętami dokonał zamachu stanu i odsunąwszy od rządów cesarzową wdowę Agnieszkę, objął faktycznie rządy w cesarstwie i sprawował je w imieniu małoletniego Henryka IV. Z czasem musiał się dzielić władzą z arcybiskupem Hamburga, Adalbertem, potem coraz bardziej odsuwano go od wpływów. W latach 1064-1066 ufundował opactwo w Siegburgu. W tym też mniej więcej czasie poświęcił dwa nowe kościoły (St. Gereon, St. Maria im Kapitol) w mieście. Potem znów wciągnięto go w sprawy cesarstwa. Wracając w r. 1070 z Rzymu, zetknął się bliżej z reformatorskimi tendencjami, wywodzącymi się z Cluny. Stał się ich zdecydowanym zwolennikiem i propagatorem w kręgu swego oddziaływania. W r. 1074 musiał uchodzić z Kolonii, w której zbuntowali się mieszczanie. Bunt stłumił energicznie. Ale w tym samym czasie coraz bardziej skłaniał sią ku ascezie i pobożności. Zmarł 4 grudnia 1074 r. Pochowano go w ukochanym Siegburgu. Wkrótce potem zaczęły powstawać jego Żywoty (BHL 507-513). Około r. 1080 powstała też obszerna Annolied (Moer von sente Annen), ciekawy wczesny pomnik literatury górnoniemieckiej. Kanonizowano go w r. 1183. W ikonografii przedstawiany jest z insygniami biskupimi i modelem kościoła.