Ansbald

Jest to imię złożone pochodzenia germańskiego. Człon pierwszy stanowi wyraz Ans- / As- od nazwy bogów skandynawskich z rodu Odyna. Ansowie (lub Asowie), zwani Filarami świata, mieszkali w Askardzie (na germańskim Olimpie). Drugi człon stanowi -bald 'mocny, mężny, odważny'.

W Polsce imię nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ansbaldus, niem. Ansbald.

Ansbald z Prüm. Wywodził się podobno z luksemburskich grafów. W połowie IX stulecia był już mnichem w Prüm. Wykształcenie otrzymał duże, skoro zachowały się jego listy do Lupusa z Ferri-res, a w nich prośby o przysłanie mu listów Cycerona i tłumaczenia Aretusa. Wiele natrudził się około powiększenia dóbr swego opactwa, którego przełożonym zostać miał w r. 860. Król Lotar pozwolił mu na bicie własnej monety i urządzanie jarmarków. W r. 882 Normanowie spalili opactwo. Odnowił je przy pomocy Karola Łysego. Zmarł 12 lipca 886 r.