Antioch

To znane z Biblii i historii starożytnej (z doby hellenistycznej) imię jest pochodzenia greckiego. Należy do grupy imion złożonych, w których część pierwszą stanowi element antí- lub antíos- 'przeciwny', a drugą element czasownikowy -éch- 'mam, posiadam'. Było to dynastyczne imię syryjskich Seleucydów. Znamy siedmiu królów syryjskich tego imienia. Od imienia Antioch pochodzą powtarzające się na Bliskim Wschodzie nazwy miejscowe Antiochia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Antiochus, gr. Antíochos, ros. Antioch, wł. Antioco.

W literaturze hagiograficznej pojawia się ośmiu świętych, którzy nosili to imię. Na ogół mało są oni znani. Tu więc tylko o tym, który wyraziściej zarysowuje się na tle zamierzchłej przeszłości.

Antioch, biskup Lugdunum (Lyonu). Znamy go przede wszystkim dzięki Żywotowi Justa (+ około 390 r.), który po opuszczeniu swej diecezji żył wśród pustelników egipkich. To Antioch Justa tam odszukał, a potem sam zapragnął pozostać na pustyni. Just odesłał go z powrotem do ojczyzny, gdzie nieco później został biskupem. Jako taki zajął się między innymi sprowadzeniem do Lyonu szczątków biskupa-pustelnika. Złożono je w kościele, nazywanym potem St. Just. Tam też pochowano Antiocha, którego lud nazwał później Saint Andéol. Wspominano go 13 lipca, 15 października lub w dniu następnym.