Arnald

Jest to oboczna forma imienia ARNOLD.

Repertoria hagiograficzne odnotowują sześciu świętych, którzy nosili to imię. Takim, który by był rzeczywiście dostatecznie znanym i którego kult nie podlegałby większym wątpliwościom, jest jednak wyłącznie

Arnald Cataneo. Był synem hrabiowskiej rodziny z Limeny pod Padwą. Urodził się około r. 1185. Wstąpiwszy w Padwie do benedyktynów, został u nich opatem. Odnowił wówczas klasztorne budynki i powiększył dobra opactwa, ale potem, wciągnięty w walki gibelinów z gwelfami, uciekać musiał do Ferrary. Następnie w Weronie pogodził się z Fryderykiem II. Ekskomunika, jaką cesarza obłożono w Lyonie (1245), zmieniła sytuację na jego niekorzyść. Uwięziony przez Ezzelina, długo przetrzymywany był w rozmaitych kazamatach. Zmarł niedaleko Wenecji w klasztorze franciszkanów w dniu 10 lutego 1255. Szczątki przeniesiono do opactwa, którego był głową. Tam też powstał ośrodek jego czci, która jednak nie przekroczyła granic kultu lokalnego.