Artemia

Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego; wywodzi się ono od imienia bogini Artemidy. Artemia to 'zdrowa' lub 'należąca do Artemidy, poświęcona Artemidzie'.

W Polsce nigdy nie zyskało popularności. Mogło się pojawiać jako żeńskie imię zakonne.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Artemia, Artemisia, ros. Artemia, wł. Artemia.

W literaturze hagiograficznej odnaleźć można trzy święte, które oznaczano tym imieniem. Ale ani rzekoma córka Dioklecjana, którą jako męczennicę Piotr de Natalibus wspomina pod dniem 16 marca (BHL, s. 116); ani córka egipskiego męczennika Gallikana, znana wyłącznie z legendarnych Vita s. Agnetis oraz Acta ss. fratrum Ioannis et Pauli (zob. DHGE 4, 1930, 794 n.), nie weszły w żywszy obieg kultu. Bardziej znaną pozostaje jedynie:

Artemia z Kordoby. Była żoną wytwornego muzułmanina i matką trojga dzieci: Adulfa, Jana i Aurey. Gdy owdowiała, schroniła się w klasztorze na przedmieściu Kordoby. Tam też została przełożoną. Najpierw doczekała się męczeństwa synów (około 825 r.), skazanych za rządów Abd-el-Rahmana II (822-852). Przeżyła potem męczeńską śmierć kilku innych osób: przyjaciół, krewnych lub wychowanków, powierzonych jej opiece. Jedyna córka dostąpiła męczeństwa po śmierci matki. Kiedy jednak zmarła sama Artemia, nie wiemy.