Belina (Bellina)

Łacińskie cognomen żeńskie, z gramatycznego punktu widzenia spieszczenie przymiotnika bella 'piękna'. Zatem Bellina lub Bellula to 'ślicznotka'.

W Polsce nie używane. Znamy je tylko z nazwiska płka Władysława Beliny-Prażmowskiego, dowódcy 1. Pułku Ułanów.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Bellina, Bellula, fr. Beline, wł. Bellina.

Belina, dziewica i męczennica. Czczono ją w Landreville, w diecezji Troyes. Miała być córką jakiegoś rolnika, a trudziła się wypasaniem trzody swego ojca. Zginęła, sprzeciwiając się nagabywaniom jakiegoś pana, którego później nazywano Janem z Predines. Wszystko dziać się miało w VIII stuleciu, ale pierwsza pisana wzmianka pochodzi z r. 1153. Belinę wspominano na miejscu w dniu 8 września.