Benigna

Objaśnienie onomastyczne podano pod hasłem BENIGNUS (BENIGNY).

W repertoriach hagiograficznych znajdujemy tylko jedną Benignę, i to słabo rozpoznaną.

Benigna z Wrocławia (Trzebnicy). Nie zachowała się i prawdopodobnie nie powstała żadna większa relacja hagiograficzna o niej (Passio). Przemiany i burze dziejowe przetrwał natomiast jej kult i wczesne jego ślady. Pośród nich szczególnie cenne okazały się pomniki liturgiczne, zwłaszcza rękopiśmienne brewiarze i kalendaria. Wiemy stąd, że czczono ją we Wrocławiu i na Kujawach, a czczono jako męczennicę cysterską z czasu najazdów tatarskich. Zginęła w r. 1241 lub 1259. Prawdopodobnie była mniszką klasztoru w Trzebnicy; wraz z innymi schroniła się przed napadem w mury miasta. Dawne przekazy liturgiczne wiążą wspomnienie jej śmierci z ideą dziewictwa bronionego za cenę życia. W diecezjach polskich wyznaczano na jej wspomnienie różne terminy między 16 a 19 sierpnia, tymczasem tradycja cysterska utrwala jej pamiątkę w dniu 20 czerwca.

Pracowitą rekonstrukcję życia i kultu błogosławionej podaje HP I (1971), 117-122. Tamże dalsze wskazówki bibliograficzne. Ponadto Collectanea Theologica, 38 (1968), 177-180.