Blidulf

Jest to imię pochodzenia germańskiego, z grupy imion dwuczłonowych. Jako człon pierwszy występuje element blid- / blidi- 'pogodny, wesoły, ładny', zaś jako drugi -ulf / -olf (- wulf, wolf 'wilk').

W Polsce imię nie znane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Blidulphus, Blidulfus, niem. Blidulf, Blidolf.

Blidulf z Bobbio. Żył w VII w. Jonasz z Bobbio w swej cennej Vita Columbani (BHL 1898) przekazał potomnym nieco szczegółów z jego życia. Był jego towarzyszem drogi, gdy udawał się do swych rodziców. Gdy innym razem wysłano go do Pawii, spotkał króla Longobardów Ariowalda, który był fanatycznym arianinem. Mnich wyznał wtedy śmiało wiarę, a królowi uczynił wyrzut, wskazując na jego herezję. Na rozkaz władcy jeden z żołdaków poważnie go wówczas zranił, a przekonany, że już nie żyje, pozostawił na drodze. Odnalazł go kapłan Justus, ale Blidulf był już wtedy pełen sił. Prześladowca wkrótce zmarł. Wspomnienie Blidulfa obchodzono w dniu 2 stycznia.