Blitariusz

Jest to zlatynizowana forma imienia germańskiego złożonego z elementów: blid- / blidi- / blit- 'wesoły, pogodny, ładny' i -hard / -hart 'mocny, trwały, mężny' lub -war 'stróż'.

W Polsce imię nie poświadczone.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Blitarius, Blitharius, fr. Blitaire, Blier.

Blitariusz, pustelnik. Znamy go z późnej, jedenastowiecznej Vita (BHL 1381), która jest panegirykiem i nie dostarcza ani danych chronologicznych, ani szczegółów, pozwalających na bardziej precyzyjne nakreślenie sylwetki świętego. Miał pochodzić ze Szkocji. Wyświęcony na kapłana, przebywał potem w Irlandii. W towarzystwie św. Furzeusza udał się następnie na kontynent. Osiadł jako pustelnik w Szampanii, na terenie diecezji Troyes. W takim ujęciu należy przyjąć, że żył około połowy VII stulecia. Jego wspomnienie przypada 17 czerwca.