Boguchwała

staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Bogu- ("Bóg", ale pierwotnie "los, dola, szczęście") i -chwała ("chwalić, sławić, dziękować"). Prawdopodobnie oznaczało "tę, która sławi szczęście", późn. "tę, która sławi Boga". To bardzo popularne w średniowieczu imię, z grupy imion dwuczłonowych. W części pier­wszej występuje wyraz Bóg, a w drugiej rdzeń wyrazu chwała. Różnice dialektyczne sprawiły, że w średniowieczu imię to zapisywano także jako Boguchała, Bogufała, Bogchwała, Bogofała itp. Zapewne pod wpływem imion chrześcijań­skich zakończo­nych na -aela, np. Michaela, Ra­phaela, pojawiła się przejściowo w XV w. po­stać Boguchwaela, Bogufaela (może nawet czytana Boguchwajela). Formy zdrobniałe od imienia Boguchwała to Bogusia