Ceodwulf

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów: cead- / ceod- 'wojna, walka' i -wulf / -wolf 'wilk'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ceodvulfus, ang. Cedvulf, Ceodvulf.

Ceodwulf, król. W r. 724 objął po swym bracie tron w Nortumbrii. Popierał tam rozwój organizacji kościelnej i dbał, aby stanowiska obejmowali dobrzy kandydaci. Jemu, gloriosissimo regi Ceoluulfo, Beda dedykował swą Historię kościelną. Ale jego panowanie długo nie trwało. Tronu pozbawiło go powstanie. Zmuszono go wówczas do przyjęcia tonsury i zamknięto w klasztorze. Gdy odzyskał wolność, sam zrezygnował z praw do korony i jako mnich usunął się do Lindisfarne. Zmarł tam w siedem lat później, w r. 764. Jego wspomnienie obchodzono 15 stycznia.