Diana

Imię to znane jest jako imię rzymskiej bogini lasów i zwierząt (utożsamiana bywa z grecką Artemidą). Etymologia imienia jest niezbyt jasna. Przypuszcza się, że pochodzi ono ze skrócenia pierwotnego imienia Diviana, którego znaczenie łączyć trzeba ze słowem divus 'boski'.

W Polsce imię nie uzyskało szerszej popularności.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., wł. Diana, fr. Diane.

Diana Andalo jest bodaj jedyną błogosławioną noszącą to imię. Córka zamożnego obywatela Bolonii, rychło zetknęła się z pierwszymi dominikanami. Być może, iż ona też wpłynęła na swego dziadka, Piotra z Lovello, by ułatwił im osiedlenie się w jej rodzinnym mieście. W każdym razie w r. 1219 spotyka się ze św. Dominikiem, poddaje się jego kierownictwu duchowemu i na jego ręce składa -profesję-. Chodziło tu zapewne o ślub wstąpienia do zakonu. Ale zamiary te natrafiły na opory: rodzina siłą zagradza Dianie drogę wiodącą do życia zakonnego, natomiast miejscowy biskup nie chce się zgodzić na założenie w mieście nowego klasztoru. Dopiero w r. 1223, za rządów następnego generała zakonu, Diana doczekała się spełnienia pragnień i wraz z kilkoma towarzyszkami oraz zakonnicami przybyłymi z Rzymu założyła nowy dom zakonny. Zachowały się listy Jordana z Saksonii do Diany, dotyczące kierownictwa duchownego. Są one pomnikiem pierwotnej duchowości dominikańskiej. Jednym z pierwszych dojrzałych jej owoców była właśnie sama Diana. Zmarła w r. 1236, a beatyfikował ją dopiero Leon XIII (1891). Martyrologium dominikańskie czci jej pamięć 9 czerwca, natomiast nowe Martyrologium Rzymskie przewiduje dzień następny. Wspomnienie obejmuje zazwyczaj dwie inne zakonnice z założonego przez Dianę klasztoru: Cecylię i Amatę.