Domnio

To włoski odpowiednik łacińskiej formy cognomen lub gentilicium Domnius.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Domnius, wł. Domnio

W starych zapisach pojawia się kilku męczenników tego imienia. Nie wszystkich można dostatecznie jasno zidentyfikować. Tu wystarczy kilka słów powiedzieć o tym, który był wśród nich najbardziej znany, a za naszych dni najczęściej omawiany.

Domnio, biskup Salony. Passio, sporządzona w XI stuleciu, chciała się w nim dopatrywać ucznia św. Piotra, przez apostoła wysłanego do Illyricum na przepowiadanie Ewangelii. Po wielu sukcesach i po wybudowaniu kościoła ku czci Matki Najśw. miał Domnio zginąć w r. 107, za panowania Trajana. Nie odpowiada to ani krytyce tekstów hagiograficznych, ani danym dostarczonym przez archeologię. Wskazują one raczej na czas prześladowań za Dioklecjana, z czym byłyby też do pogodzenia niektóre szczegóły legend. Tezę zdają się potwierdzać odkrycia nowszej daty. W świetle tych zbieżnych elementów wolno sądzić, że Domnio był biskupem Salony (dziś Solin, w Dalmacji) w latach 284-305. Wedle jednych relacji relikwie spoczywały w Splicie, ale inne źródła opowiadają się raczej za translacją do Rzymu, gdzie wedle Liber Pontificalis spoczywać miały w kaplicy przy bazylice na Lateranie. Wspomnienie obchodzono 11 kwietnia. Dodajmy, że biskup czczony był razem z towarzyszami męczeństwa: kapłanem Asteriuszem, diakonem Septymusem, Anastazym, Antiochanem i innymi.