Eksuperiusz

Jest to łacińskie cognomen, związane etymologicznie z czasownikiem exsupero, -are 'wznosić się, wybijać się ponad coś'. Znamy to imię z nazwiska twórcy -Małego księcia-, Antoine'a de Saint-Exupéry.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Exsuperius, Exuperius, Suspirius, Spirius, fr. Exup-re, Esup-re, Spire, Exupéry, Supéry.

Było ponoć siedmiu świętych, którzy nosili to imię. O niektórych jednak nic prawie nie wiemy, inni zaś należeli do grup męczenników, którzy zginęli w okolicznościach niejasnych. Tu wystarczy ukazać jedną z postaci późniejszych, reprezentującą godnie episkopat wczesnej Galii.

Eksuperiusz, biskup Tuluzy. On to ukończył budowę bazyliki pod wezwaniem swego sławnego poprzednika, św. Saturnina. Św. Hieronim dedykował mu w r. 407 swój komentarz do Zachariasza. Potem wychwalał go za jałmużny nadesłane mnichom palestyńskim. Jemu też przypisywał to, że Tuluza ocalała w czasie inwazji Wandalów. Istnieje ponadto list Innocentego I z odpowiedzią na pytania biskupa, dotyczące dyscypliny kościelnej i kanonu Pisma Św. U Grzegorza z Tours zachował się ponadto fragment listu św. Paulina z Noli, a w nim wielka pochwała dla Eksuperiusza, który pośród nieprawości czasu zdołał obronić wiarę i religię. Biskup zmarł około r. 411. Wspominano go w dniu 28 września.