Elfryda

Jest to imię pochodzenia germańskiego (staroangielskiego: Aelfryth), z członami: aelf- / aelf- / elf- 'elf' i -frid 'moc, siła, obrona'. Elfryda zatem to 'ta, która jest broniona przez elfy; której obroną są elfy'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Elfrida, ang. Elfreda, niem. Elfrieda.

W starych zapisach odnaleźć można dwie święte, które nosiły to lub bliskobrzmiące imiona. Jedną trudno dzisiaj zidentyfikować. Czczona 8 grudnia w północnej Francji razem ze świętymi Sabiną i Edytą, miała tam zostać zabita w r. 819, ale nic ponadto o niej nie wiemy. Druga to

Elfryda z Crowland. Była córką Offy, króla Mercji. W r. 794 Etelbert, młody władca zachodnich Anglów, przybył, by prosić o jej rękę. Ojciec, podmówiony przez matkę, kazał uśmiercić królewskiego pretendenta. Przerażona tą zbrodnią, Elfryda schroniła się w opactwie w Crowland i przywdziawszy habit, zamknęła się w celi przylegającej do kościoła. Nie wiemy, kiedy zmarła, stało się to jednak przed r. 840. Szczątki razem z relikwiami innych świętych spalili Duńczycy w r. 870. Wspomnienie obchodzono w dniu 20 maja.