Eloe

To imię literackie, które dobrze znamy z -Anhellego- J. Słowackiego. Kontekst, w jakim Słowacki je umieścił, wskazuje na etymologiczny związek z aramejskim wołaniem Jezusa na krzyżu: -eloi, eloi lamma sabahtani-. Słowacki pisze tak: -A wiesz-li, kto to jest ten anioł smutny na cmentarzu- Oto się zwie Eloe, a narodził się ze łzy Chrystusowej na Golgocie, która wylana była nad narodami... A teraz jest wygnana, jak wy jesteście wygnani, i ukochała mogiły wasze i piastunką jest grobowców, mówiąc kościom: Nie skarżcie się, lecz śpijcie- (Anhelli, r. XI, w. 732-735). Brzmienie imienia Eloe wskazuje na oddziaływanie wzorca greckiego (np. Chloe). Można by też imię to uznać za żeński odpowiednik angielskiej postaci imienia Eligiusz (Eloi: Eloe) i wtedy moglibyśmy je rozumieć jako -wybrana-. Ale możliwe jest też uznanie tego imienia za spieszczenie imienia francuskiego Heloiza, Eloiza.