Emerencjana

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Emerentiana (dla kobiety) i Emerentianus (dla mężczyzny), utworzone od innego cognomen Emerentius, którego podstawę stanowi part. praes. act. Emerens, od czasownika emero 'zasłużyć, wysłużyć'.

W Polsce imię to funkcjonuje jako żeńskie imię zakonne.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Emerentiana, fr. Émerentienne, niem. Emerenz, wł. Emerenziana.

Emerencjana, męczennica, wspominana 23 stycznia, jest jedną z tych bliżej nie rozpoznanych bohaterek wiary, które legenda otoczyła nimbem najrozmaitszych ornamentów, ale które dobrze zaświadczone są wczesnymi oznakami kultu. Ten wiąże się od początku z Coemeterium majus przy rzymskiej Via Nomentana, gdzie znajdowały się najobszerniejsze katakumby. Męczennica należała prawdopodobnie do całej grupy bohaterskich wyznawców, wspominanych 16 września. Wyodrębniono ją pod wpływem późnego pisma (BHL 2527-2527a), które zaczęto dołączać do Passio Agnetis (BHL 156). Wedle tego utworu Emerencjana miała być katechumenką, a śmierć ponieść miała przez ukamienowanie wtedy, gdy modliła się na grobie swej mlecznej siostry Agnieszki. Do niej ją też potem w oddawanej czci zbliżono. Coemeterium majus nazwano jej imieniem, wybudowano tam kościół, ale relikwie przeniesiono do bazyliki Św. Agnieszki.