Emeryk

Jest to imię pochodzenia germańskiego, występujące w krajach europejskich w formach: Emeryk i Ameryk. Pochodzi ono z dwuczłonowego imienia germańskiego Amalaryk (zapisane po grecku Amalárichos, po łacinie - Amalaricus). W pierwszym członie zawarty jest element Amala- (por. goc. Amalasvinta). Amalowie (wg gockiej legendy) to ród królewski pochodzenia boskiego. W drugim członie jest -rihhi 'panowanie, władza'. Całość można interpretować jako 'władca Amalów'. Czasem imię to wyprowadza się z saksońskiego Emmerich (niem. Immerreich) 'zawsze bogaty'.

W Polsce imię to poświadczone jest w XIV-XV w. w formach: Emeryk (Emericus), Ajmeryk (magister z zakonu św. Dominika we Lwowie), Amrych, Ambrych, Embryk, Embrych, Hamrych, Hemeryk, Imbrych, Imrych, Jambrych, Jamrych.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Emericus, Amalaricus, ang. Americk, Emmery, Emry, fr. Émeric, Émery, niem. Almarich, Emmerich, węg. Imre, wł. Amerigo, Emerico.

Święty - jedyny, który rozsławił tę węgierską formę imienia - był synem św. Stefana, króla Węgier. Wiemy o nim wiele ze starych kronik i pism o charakterze hagiograficznym, niestety, trudno oddzielić w nich wiadomości naprawdę autentyczne od legendarnych. Urodził się w r. 1007. Wielki wpływ na jego wychowanie miał wywierać sam ojciec, któremu przypisuje się także mały, a sławny później traktacik Institutiones morum ad Emericum ducem. Powierzono go również staraniom św. Gerarda, późniejszego biskupa i męczennika (zob. Gerard, biskup Csanád). Pod jego to może wpływem miał złożyć ślub czystości. Gdy po wczesnej śmierci brata został następcą tronu, względy polityczne sprawiły, że zawarł małżeństwo (z księżniczką bizantyjską- Piastówną- albo - jak przypuszcza się dziś najczęściej - córką króla Kroacji), ale za obopólną zgodą małżonkowie mieli się zdecydować na trwałą wstrzemięźliwość. Zmarł bardzo młodo, w r. 1031 po wypadku na polowaniu. Za staraniem św. Władysława został ogłoszony świętym razem ze swoim ojcem, Stefanem. Na Węgrzech uchodzi za patrona młodzieży. Czczą go tam 5 listopada. Kościół powszechny obchodzi jego pamiątkę 4 listopada. Późniejsze wiadomości o związkach Emeryka z Polską (Długosz pisze np., że Emeryk miał po żonę - Piastównę - jeździć do Poznania i Gniezna; jemu też niejedno miał zawdzięczać klasztor na Łysicy), z braku źródeł są trudne do wyjaśnienia.