Emmeram

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów: heim- 'ojcowizna, ojczyzna' i -ram / -ran - -hraban, - raban 'kruk' (święty ptak Wotana).

W Polsce imię sporadyczne.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Emmeramus, ang. Emmeram, Emmeran, cz. Imram, niem. Emmeram, Emmeran, Heimeran.

Emmeram, apostoł Bawarii. Urodził się w Poitiers około r. 605. Wedle dawnych podań, gdy miał 35 lat, został biskupem rodzinnego miasta. Może był nim przez krótki czas, dość że wybrał się na ewangelizację odległej Panonii. Teodon IV, władca Bawarii, zatrzymał go w Ratyzbonie. Jego działalność na tym terenie miała przynieść wspaniałe owoce. Przerwało ją tragiczne wydarzenie. Oto Uta, córka księcia, uwiedziona została przez pewnego hrabicza, a potem, przerażona konsekwencjami, razem z hrabiczem wszystko wyznała biskupowi. Ten ostatni wziął wtedy winę na siebie, za co dosięgła go okrutna mściwość Lautberta, brata Uty. Emmeram zginął po wielu męczarniach w dniu 22 września 652 r. Tak przynajmniej około r. 772 twierdził jego biograf Aribon, biskup z Freisingen. Historycy przypuszczają, że w tym hagiograficznym opowiadaniu kryje się jakaś doza prawdy, na swoistą modłę rozwinięta dla uwypuklenia wielkoduszności świętego. Czczony był szeroko, także w średniowiecznej Polsce, dokąd jego kult dostał się z Czech.