Epimach

Stare imię greckie Epimachós uważane jest za złożone z epi- 'przy' i rdzenia wyrazu machesthai 'walczyć'. Całość można rozumieć jako 'bardzo waleczny' lub też 'pomagający w walce'.

W Polsce nigdy nie było używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Epimachus, gr. Epimachós, ang. Epimachus, fr. Épimaque, niem. Epimach, Epimachus.

Święci o tym imieniu występują w kalendarzach kilkakrotnie. Jako postacie historyczne nie rysują się jednak zbyt wyraźnie, w kilku zaś wypadkach mamy chyba do czynienia z powtórzeniem wspomnienia tego samego męczennika.

Epimach, męczennik, w Martyrologium Rzymskim wymieniony jest razem z Gordianem dnia 10 maja. Passio, która opowiada o jego męczeństwie, nie przedstawia wartości historycznej. Niemniej chodzi tu o autentycznych męczenników, których pamięć uwieczniona została na innych pomnikach przeszłości (Sacramentarium Gregorianum, inskrypcje Pseudo-Damazego, ustalenia archeologiczne itd.). Wnosić stąd należy, że potomność skojarzyła ich pamięć dlatego tylko, że sąsiadowały ze sobą daty ich śmierci i położenie grobów przy via Latina. Gordian był bardzo młody, o Epimachu zaś nic właściwie nie wiemy. Tak przynajmniej sądzi większość współczesnych znawców, którzy zdecydowanie odrzucają hipotezę utożsamiającą rzymskiego Epimacha z męczennikiem aleksandryjskim, o którym cośkolwiek wiemy z relacji Dionizego Aleksandryjskiego, przesłanej Fabiuszowi z Antiochii i zachowanej w Historii kościelnej Euzebiusza (VI, 41). Epimach z Aleksandrii, umęczony razem z Aleksandrem i kilku innymi, wspominany jest 12 grudnia. G. Bardy wbrew opiniom innych utożsamia go z męczennikiem czczonym w Rzymie i sądzi, że relikwie jego, przeniesione do stolicy chrześcijaństwa, złożone zostały w krypcie Św. Gordiana. Wszyscy natomiast przyznają, iż rzekome sprowadzenie relikwii z Rzymu do Kempten w Bawarii jest legendarne.