Ermin

Imię starogermańskie, pochodzące od przydomka boga nieba Tiwaz. Występuje w formach: Erwin, Hermin, Irmin. W imionach element irmin należy rozumieć jako 'czczony, szanowany' lub jako 'silny, potężny, straszny'.

W Polsce brak poświadczeń tego imienia, ale od w. XIII występują dwuczłonowe imiona z pierwszym elementem ermin- / irmin-.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Erminus, Herminus.

Ermin(o) z Lobbes. Pochodził z okolic Laon. Na kapłana wyświęcił go biskup Medelgeriusz. Potem przez wzgląd na jego zalety obrano go opatem w Lobbes, nad Sambrą. Jako taki otrzymał sakrę biskupią (Klosterbischof). Słynął zwłaszcza z pobożności. Zmarł prawdopodobnie 25 kwietnia 737 r. Pozostawił po sobie -Żywot Ursmara-, swego poprzednika, ale pismo zaginęło w czasie pożaru. Spożytkował je późniejszy hagiograf (por. BHL 8416).