Eustazjusz

Imię pochodzenia greckiego o podobnej budowie jak EUSTACHY. Jako pierwszy człon występuje eu- 'dobry, dobrze', a jako drugi -stás(is) 'stanie, trwanie; wytrwałość'. Obok formy męskiej była też żeńska postać Eustasía.

W Polsce brak poświadczeń występowania tego imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Eustasius, Eustazius, gr. Eustásios, fr. Eustase, niem. Eustasius, ros. Ewstasij, Ewstazij, Awstazij, Awstasij.

Eustazjusz, opat z Luxeuil. Urodził się około 560 r. w Burgundii. Pod koniec stulecia był już mnichem w Luxeuil, a potem towarzyszył św. Kolumbanowi, gdy ten ruszył w stronę Metzu i Bregencji. Kolumban polecił mu jednak wrócić do Luxeuil, gdzie objął urząd opata. Cieszył się potem poważaniem na dworze Klotariusza II, który wysłał go do Bobbio, aby skłonił Kolumbana do powrotu. Po śmierci tego ostatniego (615) Eustazjusz wyprawił się jako misjonarz do Bawarii. Potem wysłał tam Agrestiusza, który niebawem popadnie w błędy i stanie się zarzewiem niepokojów. Agrestiusza, który tragicznie zginął w 628 r., nieco wcześniej potępił synod w Maçon. Sam Eustazjusz zmarł 2 kwietnia 629 r. Wspominano go w dniu śmierci lub 29 marca. Jego życiorys skreślił Jonasz z Bobbio. Wzywano go później jako orędownika w wypadkach opętania oraz w czasie zarazy na bydło.