Fausta

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen żeńskie Fausta, analogiczne do męskiego Faustus (zob. FAUST).

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., hiszp., niem., wł. Fausta, ros. Fawsta, węg. Fauszta.

O świętych niewiastach tego imienia powtórzyć by można to, co powyżej powiedziano o męczennikach noszących imię Faust(us). W martyrologiach pojawiają się jednak rzadziej. Tu wystarczy - przykładowo jakby - wspomnieć o jednej:

Fausta, męczennica z Cyzyku (Cyzicus, dziś tureckie Balkiz-Kale, nad morzem Marmara). Miano ją pochwycić w czasie prześladowania za Maksymiana. Za sprawą pogańskiego kapłana Ewilazjusza skazano ją zrazu na okrutne tortury. Gdy im nie uległa, Ewilazjusz nawrócił się i sam został męczennikiem. Ona zaś poddana została dalszym torturom. Wszystkie te szczegóły pochodzą jednak z legendarnych Pasji, które jakiegokolwiek zaufania nie wzbudzają. Grecy czcili męczenników 6 lutego. W martyrologiach zachodnich za sprawą Bedy znaleźli się pod dniem 20 września. Dodajmy jeszcze, że relikwie Fausty, czczone w Narni i w Lukce, wydają się świadczyć o kulcie innej postaci.