Gaudiozus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji użyty został przymiotnik pospolity gaudiosus, -a, -um 'pełen radości, ucieszny'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gaudiosus.

W martyrologiach pojawia się pięciu świętych, opatrzonych tą odmianą imienia. Wszyscy słabo są rozpoznawalni i ledwo wychylają się z zamglonej przeszłości. Tu krótko o jednym:

Gaudiozus, biskup Atinoae (w Afryce). Czci zażywa w Neapolu, dokąd miał w r. 439 przybyć z Afryki. Jak wiadomo, na skutek edyktu króla Wandalów Genzeryka przyjechało wówczas do Italii wielu biskupów afrykańskich, wypędzonych ze swych diecezji. Mówią o Gaudiozie późne inskrypcje oraz drobne napomknięcia w pomnikach hagiografii, dlatego historycy pytają: Jaką wartość przedstawiają takie wzmianki- W neapolitańskim kalendarzu, rytym w marmurze, widniał pod dniem 27 października. W Martyrologium Rzymskim do r. 1922 znajdował się pod dniem 28. tego miesiąca.