Gerland

Jest to imię pochodzenia germańskiego, złożone z ger- (gari) 'lanca, oszczep' i -land 'kraj'. Element -land w imionach germańskich występował często, przeważnie w części pierwszej imienia (por. Landelin, Lando, Landolf, Landold).

W Polsce imię nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gerlandus, niem. Gerland.

W zapisach hagiograficznych występuje tylko dwóch świętych opatrzonych tym imieniem. Tutaj najzupełniej wystarczy przedstawić jednego.

Gerland, biskup z Agrigento (Girgenti, Sycylia). Urodził się na początku X stulecia w Besançon (Francja). Na Sycylię ściągnęli go książęta normandzcy, Robert Guiscard i Roger, którzy odzyskawszy na Saracenach część wyspy, pragnęli tam na nowo zakorzenić wiarę i przywrócić kult katolicki. Gerland, kapłan wielkiego serca i szerokiego spojrzenia, pracował najpierw na różnych stanowiskach kościelnych, potem jednak, zrażony obyczajami panującymi w kraju, zdecydował się wrócić do Burgundii i żyć w pustelni. Ale Roger nalegał znowu. Gerland udał się więc z powrotem na Sycylię, a otrzymawszy w Rzymie sakrę biskupią przybył tam jako rządca osieroconej niedawno diecezji w Girgenti (dziś Agrigento). Za jego sprawą wytyczono na nowo jej granice i podniesiono z ruin wiele dzieł zniszczonych przez Saracenów. Przyczynił się też do wielu nawróceń oraz zasłużył sobie na nazwę ojca wdów i sierot. Był przy śmierci Urbana II, którego bardzo poważał i czcił. Sam umarł 25 lutego 1101 r. Jego kult datuje się niemal od dnia pogrzebu. Rychło także zaczęto jego imię umieszczać w martyrologiach. Mimo to w Martyrologium Rzymskim nie widnieje.