Glafyra

Imię żeńskie, genetycznie łacińskie cognomen wywodzące się z greki. W funkcji imienia użyty został przymiotnik glaphyros 'piękny, zgrabny, wytworny, elegancki'. Zatem Glafyra to 'piękna, zgrabna, elegancka'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Glaphyra, ros. Głafira.

Glafyra z Amazji. Żywot Bazylego, biskupa Amazji w Poncie, sporządził współczesny mu Jan z Nikomedii. Napisał w nim m.in., że pochodząca z Italii Glafyra namawiana była przez cesarza Licyniusza do złego. Zdołała jednak ujść z cesarskiego pałacu i schroniła się u biskupa. Licyniusz, doprowadzony tym do furii, kazał Bazylego i Glafyrę zakuć w kajdany i sprowadzić do siebie. Zanim cesarski rozkaz wykonano, Glafyra umarła. Kronika Hieronima informuje natomiast, że Konstantyn posługiwał się Glafyrą jako agentem, najpierw na dworze Licyniusza, potem u Tiridatesa III, króla Armenii. Bazyli miał ją wspomagać i stąd właśnie oskarżenie o zdradę stanu. Trudno uzgodnić te wiadomości. Starożytni w każdym razie w synaksariach Glafyry nie umieszczali. Do martyrologium wpisał ją dopiero pod dniem 13 stycznia Baroniusz.