Gudwal

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów: gud- / gund- 'wojna, walka, bitwa' i -wal 'pole bitwy' lub -wald 'panować, władać'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gudvalus, niem. Gudwal, Gudwall.

Gudwal z Bretanii. Jego postać nie zarysowuje się dostatecznie jasno, przysłonięta legendami, które spiętrzyły się dokoła w sposób szczególnie bogaty. Był może pustelnikiem lub przełożonym klasztorku, który znajdował się na wysepce rzeki Etel (Morbihan). Niektórzy zwali go później biskupem, ale mało to prawdopodobne. W każdym razie istnienie klasztorku na wspomnianej wysepce potwierdzone jest aż po czasy najazdów normandzkich. W r. 919 mnisi, chroniąc się przed nimi, unieśli z sobą ciało świętego. Poprzez Y-vres-le-Châtel dostało się wówczas do Montreuil-sur-Mer (Pas-de-Calais), skąd wykradł je jakiś Bretończyk i sprzedał królowi Anglii. W końcu złożono je w Gandawie, w opactwie Św. Piotra. Tam doznawało czci intensywnej. Rozchodziła się ta cześć nie tylko po całej Flandrii, ale docierała także do Anglii i innych krajów sąsiednich. Wspomnienie przypadało 6 czerwca.