Gumbert (Gombert)

Jest to zromanizowana postać germańskiego imienia złożonego Guntbert; w jego pierwszym członie zawarty jest element gund 'bitwa, bój', a w drugim często używany w imionach złożonych -bert (berth, beraht) 'sławny, wspaniały'. Należy ono do grupy imion sławiących cnoty wojownika lub zalety jego broni.

W źródłach z Polski poświadczone jest jako Gumbert (1391), Gunbart (1439), Gumbirt (1413), Gumpart (1479), Gunbert (1391).

Odpowiedniki obcojęzyczne: łac. Gumbertus, fr. Gombert, niem. Guntbert.

Co najmniej trzech średniowiecznych mężów o tym imieniu doczekało się czci oddawanej świętym. Tu jednak wystarczy omówić krótko jednego:

Gumbert z Sénones. Według trzynastowiecznej kroniki (Chronicon Senoniense) miał być biskupem w Sens. Porzuciwszy stolicę biskupią, udał się ze swymi uczniami w Wogezy i tam w Sénones założył opactwo. Istnieje nadanie króla Childeryka II z r. 661, w którym Gumbert nazwany jest rzeczywiście biskupem i opatem. Historycy Kościoła frankońskiego przypuszczają jednak, że nie zajmował nigdy stolicy w Sens, a był tylko opatem, który otrzymał sakrę biskupią, co zdarzało się w średniowieczu. Zmarł około r. 675. Jego wspomnienie przypada 21 lutego. Czczony jest po dziś dzień we francuskich diecezjach St.-Dié, Nancy i Sens.