Hereswita

To imię pochodzenia germańskiego (anglosaskiego), złożone z członów: her- / here- 'wojsko' i -wid / -wit / -wyd 'doradczyni; wieszczka'. W piśmiennictwie pojawiają się następujące formy tego imienia: Heresuid, Hereswyda, Hereswida.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Heresvitha, Heresvida, ang. Hereswitha, Hereswyda, Herswida, niem. Hereswitha.

Hereswita, królowa. Była siostrą św. Hildy i krewną króla Nortumbrii, Edwina. Poślubiła Etelhera, brata królewskiego z zachodniej Anglii. Gdy około r. 646 urodziła mu syna Aldwulfa, mąż zgodził się, by wyjechała na kontynent i resztę życia spędziła w klasztorze. Wedle Bedy mniszką została w Chelles, w opactwie, które ufundowała św. Klotylda, a w VII w. odbudowała św. Batylda. Nie jest rzeczą pewną, kiedy właściwie usunęła się do tego klasztoru. Mogło to nastąpić nieco później. Jej mąż zginął w bitwie pod Windwaed w r. 655. W czasach Mabillona jej grób pokazywano w Jouarre. Może też nastąpiła jakaś translacja, o której milczą źródła pisane. Wspomnienie obchodzono w dniu 23 września.

Wzmianki u Bedy najlepiej według indeksu w krytycznym wyd. C. Plummera, Oxonii 1896 (21946). Inne w LThK 5 (1960), 245.