Hildebert

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: hilde- / hilt- 'walka, bitwa' oraz -bert / -beraht / -berht 'jasny, błyszczący, znamienity'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hildebertus, fr. Hildbert, niem. Hildibert, Hildibracht, Hilbert, Hilprecht, Hilbrecht, Hilberacht.

Średniowieczne znało co najmniej trzech biskupów tego imienia, gdzieniegdzie czczonych jako święci. Tu wystarczy przedstawić jednego z nich, najbardziej czczonego.

Hildebert, biskup Meaux. Urodził się w okolicach Amiens. Jego ojciec, Adalbert, powierzył go wcześnie opiece św. Farona, biskupa Meaux. Pod jego to kierunkiem przysposobił się do życia zakonnego, a potem z jego rąk otrzymał święcenia kapłańskie. Gdy około r. 670 Faron zmarł, został jego następcą. Jako taki ufundować miał kilka kościołów. Zmarł 27 maja 680 r. W dwa wieki później Hildegeriusz, biskup tego samego miasta, zarzucał swemu poprzednikowi, że jeden z kościołów dedykował -Świętemu Chrystusowi- i że na skutek tego jakiś synod miał Hildeberta zawiesić w czynnościach biskupich. Nic bliższego o tej sprawie nie wiemy. Hildeberta z Meaux nie należy mieszać ze znacznie późniejszym Hildebertem z Lavardin (1056-1134), arcybiskupem Tours, który był nazywany egregius versificator.