Jazon

Imię mityczne znane z greckiego podania o Argonautach. Nosił je syn Aizona, króla Jolkos w Tesalii. Etymologicznie wiąże się ze słowem pospolitym ja- lub jaómai 'leczę, pomagam przynosić ulgę'. Można by więc rozumieć imię Jás-n jako 'lekarz'.

Może to być też zhellenizowana forma semickiego (hebrajskiego) imienia Jezus lub Jozue.

Postać mitycznego Jazona jest tematem wielu utworów: Medea Eurypidesa, Seneki, Corneille'a, Złote runo Franza Grillparzera oraz Medea i Jazon Johanna Josefa Rodolphe'a.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Jaso, Jason, ang. Jason, niem. Jason, Jazon, wł. Giasone.

Jazon i Sozypater, męczennicy. Pierwszy to mąż, o którym czytamy w Dziejach Apostolskich (17, 5-9): św. Pawła przyjął u siebie w czasie, gdy apostoł przebywał w Tesalonice; potem, gdy wzburzeni Żydzi chcieli Pawła i jego towarzysza Sylasa postawić przed sądem lub zlinczować, wstawił się za nimi u władz miejskich i zadeklarował swą porękę. Tego to Jazona utożsamia się na ogół z adresatem pozdrowień zamieszczonych pod koniec apostolskiego posłania do chrześcijan Rzymu (por. Rz 16, 21). W jednym zwrocie Jazon jest tam wymieniony z Sozypatrem. Wczesna tradycja łączyła ich ze sobą i dopatrywała się w nich krewnych Pawła. Jak on, mieli pochodzić z Tarsu. Sozypatra utożsamiano też na ogół z mężem wspomnianym w Dz 21, 4: apostołowi towarzyszył w drodze z Efezu poprzez Macedonię do Troady. Ale późniejsza legenda bizantyńska dopatrzyła się ponadto w obydwóch -uczniów Pańskich-. Jazona uczyniła następnie biskupem Tarsu, a Sozypatra osadziła na stolicy biskupiej w Iconium. Jako tacy razem wybrali się rzekomo na wyspę Korfu. Zostali tam uwięzieni; przetrzymywano ich razem z pospolitymi łotrzykami, którzy pod ich wpływem nawrócili się, a potem odważnie poszli na śmierć męczeńską. (Martyrologium Rzymskie wspomina tych męczenników, dawnych przestępców, w dniu 29 kwietnia). Biskupi natomiast doznali jeszcze wielu przedziwnych przygód i dopiero potem dostąpili śmierci męczeńskiej.