Juwenalis

Imię pochodzenia łacińskiego, genetyczenie cognomen, w ktorego funkcji został użyty wyraz pospolity iuvenalis 'młodzieńczy'. Nosił to imię największy rzymski poeta satyryczny z okresu 55-130 po Chr.: Decimus Junius Juvenalis. U nas nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Iuvenalis, ros. Juvenalij.

Juwenalis, biskup Jerozolimy. Dostojną stolicą biskupią rządził w latach 422-458. Na soborze efeskim (431) opowiedział się za Cyrylem Aleksandryjskim, a powołując się na dokumenty apokryficzne utrzymywał, że Antiochia winna podporządkować się jego zwierzchnictwu. W czasie tzw. latrocinium Ephesinum przyłączył się do Dioskora i głosował za rehabilitacją Eutychesa. Św. Leon kazał wówczas usunąć jego imię z dyptychów. Na soborze chalcedońskim (451) przyłączył się znów do przeciwników Dioskora, a tak uniknął usunięcia z urzędu, czego domagali się wysłannicy cesarza Marcjana. W końcu osiągnął to, że uznano supremację Jerozolimy nad trzema prowincjami Palestyny oraz nad metropoliami w Cezarei, Scythopolis i Petrze. W ten to sposób doszło do ustanowienia patriarchatu jerozolimskiego. Gdy wrócił do siebie, walczyć musiał z mnichami palestyńskimi, którzy opowiadali się za Eutychesem. Był człowiekiem ambitnym, zdolnym do intryg. Mimo to pod dniem 2 lipca wpisano go do synaksariów.

Juwenalis, biskup Narni (w Etrurii). Żył w drugiej połowie IV stulecia. Ale Vita Iuvenalis, którą przypisywano jego następcy Maksymowi, jest w rzeczywistości pismem późnego hagiografa (IX w.). Miał Juwenalis pochodzić z Afryki i być pierwszym biskupem w maleńkiej Narni (na północ od Rzymu, po prawej stronie Tybru). Grzegorz uważał go za męczennika. Belizariusz ufundował w Orte klasztor pod jego wezwaniem. Relikwie porwano później do Lukki, ale po jakimś czasie wróciły do Narni, w której uchodzi za patrona miasta. Wspomina się go w dniu 3 maja.