Korona

Jest to cognomen pochodzenia łacińskiego, od słowa corona 'wieniec, korona', zapożyczonego z greckiego koron-. W Rzymie był ród Coronae, który wywodził się od przodków etruskich.

W Polsce jako imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Corona, wł. Corona.

Korona, męczennica z Syrii. Martyrologium Rzymskie wspomina ją pod dniem 14 maja jako ofiarę prześladowania Antonina. Miała być świadkiem trwania we wierze męczennika Wiktora i tej wytrwałości mu pogratulowała. Aresztowano ją wtedy, a potem rozciągnięto pomiędzy dwoma drzewami. Taką zwięzłą historię męczeństwa do zachodnich martyrologiów wprowadził Beda, a czyniąc to zaufał opowiadaniu, któremu krytyka historyczna nie przypisuje jakiejkolwiek wiarygodności. Przypuszcza się raczej, że Wiktora należy utożsamiać z męczennikiem egipskim tego imienia. Wspominano go w dniu 1 kwietnia. Towarzyszem tego Wiktora był Stefan, a Stephanos lub Stephana to... Corona. Tę nie rozpoznaną lub wymyśloną świętą czczono bardzo intensywnie, i to w wielu miejscach. Otto III przeniósł jej rzekome relikwie z Otricoli do Akwizgranu. Natomiast Karol IV przeniósł jakieś relikwie przypisywane tej samej świętej z Feltri do Pragi.