Landeryk

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów: Land- 'kraj, region' i -rich 'pan, władca, książę'. W piśmiennictwie spotyka się kilka form tego imienia: Landerich, Landrich, Landry.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Landericus, ang. Landerich, Landry, fr. Landry, Landron, niem. Landerich, Landry.

W Martyrologium Rzymskim imię się nie pojawiło. Mimo to co najmniej czterech biskupów średniowiecza, którzy je nosili, doznawało czci należnej świętym. Tu wystarczy kilka słów o tym, którego kult znalazł swój wyraz w zachowanej na piśmie legendzie.

Landeryk, biskup z Melsbroeck (pod Brukselą). Ponieważ jego siedzibę lokalizowano pierwotnie w Meltis castellum, sądziło wielu, że był biskupem w Meaux (Meldis) lub w Metzu (Mettis). Udowodniono jednak, że jako sufragan św. Auberta, biskupa Cambrai, osiadł w Melsbroeck, skąd mógł kierować ewangelizacją na obrzeżach diecezji. Był ponoć synem świętych Wincentego i Waldetrudy. Zarządzał potem jako opat założonym przez nich klasztorem w Soignies. Zmarł około 700 r. lub nieco później. Wspominano go dnia 17 kwietnia, ale roczniki i kalendarze z Meaux oraz z Metzu nigdy go nie wymieniały.