Landoald

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Land- 'kraj, region' i -wald / -walt (swn. waltjan) 'panowanie, władza'. Landoald to byłby 'panujący nad krajem, ten który włada krajem, władca kraju'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Landoaldus, ang. Landoald, niem. Landoald, Landold, Landolt.

Landoald i towarzysze. Dowiadujemy się o nich z późnej Vita, skomponowanej w X stuleciu przez Herigera z Lobbes, ale przypisywanej biskupowi leodyjskiemu Notgerowi. Mieli w połowie VII wieku przybyć z Italii, aby wspomóc w dziele ewangelizacji św. Amanda. Landoald był już kapłanem, zaś jego towarzysz, Amancjusz - diakonem. Potem współpracowali ze św. Remaklem. W Wintershofen pod Maastricht otrzymali teren, na którym zbudowali kościół, a potem utworzyli małą społeczność misjonarzy. Landoald zmarł 19 marca 668 r., a Amancjusz w dwa lata później. Ciało Landoalda złożono w Wintershofen, ale w r. 735 dokonano jego elewacji i przeniesiono je do Maastricht. W r. 980 dokonano z kolei translacji. Tym razem spoczęło w opactwie Św. Bawona w Gandawie.