Lauten

Imię pochodzenia łacińskiego: Lautinus, Lautenus, genetycznie wtórne cognomen utworzone za pomocą sufiksu -inus / -enus od Lautus 'czysty, doskonały, kosztowny, dostojny'. Sufiks -inus w cognominach pełnił funkcję określającą przynależność albo też formę spieszczoną imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lautenus, fr. Laut.

Lauten z Sil-ze. Jak się zdaje, wszystko poszło stąd, że w r. 904 odkryto sarkofag w Sil-ze (Jura francuska), a w XI stuleciu dla wytłumaczenia tego odkrycia spisano legendę, która zawiera sporo ciekawych szczegółów o charakterze lokalnym, ale która źle przystaje do faktów i dat znanych skądinąd. Lauten miał z okolic Autun lub z Saint-Symphorien przybyć w góry Jury po to, aby osiąść tam jako pustelnik. Gdy spostrzegł, że wokół niego zebrało się aż siedemdziesięciu uczniów, założył dla nich dwa opactwa. Święcenia miał otrzymać od jakiegoś nie znanego bliżej biskupa Amancjusza. Umarł rzekomo w kilka dni po swym spotkaniu ze św. Grzegorzem z Langres (+ 539). Wspomnienie słabo rozpoznanego opata przypadało 1 listopada.