Lebuin

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Leob- / Liub- 'miły, drogi' i -win / -uin 'przyjaciel'. W piśmiennictwie spotyka się postaci imienia: Liebwin, Liafwin i zlatynizowaną Livinus.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leobinus, niem. Lebuin, Lewin, Liebwin, Livinus.

Lebuin z Deventer. Był anglosaskim mnichem, który około r. 770 przekroczył Kanał, aby w pracy misyjnej wspomagać św. Grzegorza z Utrechtu. Działał zwłaszcza wśród Fryzów w okręgu Ijssel, ale zapuszczał się też do Sasów. W Deventer wybudował pierwszy kościół. W czasie swych wypraw wykazywał podobno ogromną odwagę. Zmarł około r. 780. Św. Liudger pochował go w wybudowanym przezeń kościele. Wiadomo, że czczono go już w IX wieku. Potem jego kult szerzył się w Anglii oraz w diecezji utrechckiej i w Haarlem. Jego najstarsza Vita powstała około r. 850 w Werden. Uchodził za patrona umierających. Do Martyrologium Rzymskiego Lebuina nie wprowadzono, ale gdzie indziej wspominano dnia 12 listopada. Niektórzy utożsamiają go ze św. Liwinem, czczonym u Św. Bawona w Gandawie.