Lioba

Imię żeńskie o rodowodzie germańskim, formalnie skrócenie pochodzące z imion dwuczłonowych z elementem liub- / leob- 'kochany, miły, drogi' w pierwszym członie, np. Liubgart, Liubtrud.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Loba, Leoba, Lioba.

Lioba (Leoba, Leobgytha), ksieni z Tauberbischofsheim. Była jedynym dzieckiem Dynna i Ebby, krewnych św. Bonifacego. Wychowywała się w klasztorze w Thanet, potem sama w Wimborne przywdziała habit mniszki. Utrzymywała kontakt ze swym krewnym i jemu przedkładała swe próbki literackie. Wielkodusznie odpowiedziała na jego wezwanie i udała się na kontynent. W Tauberbischofsheim (w dzisiejszej Badenii) założyła klasztor, a następnie nim zarządzała; stamtąd wspomagała też następne fundacje. Nadal utrzymywała kontakt z wielkim apostołem i wyczekiwała jego wskazówek. Gdy we Fryzji poniósł śmierć męczeńską, pozwolono jej opuścić klauzurę i udać się do Fuldy. Zmarła 28 września około 782 r. w Schorsheim koło Moguncji, ale pochowano ją w Fuldzie obok ukochanego mistrza i przyjaciela. W r. 838 ciało przeniesiono do krypty kościoła w Petersbergu. Jej życie na zlecenie Rabana Maura opisał mnich z Fuldy, Rudolf.