Litoriusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od rzeczownika litus, -oris 'wybrzeże'. Litorius to zatem 'człowiek mieszkający na wybrzeżu'.

W Polsce imię nie jest używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Litorius, Lidorius, fr. Litoire, Lidoire, wł. Litorio.

Litoriusz, biskup Tours. Zasiadał na tej stolicy jako drugi jej rządca i był bezpośrednim poprzednikiem św. Marcina. Ale rządy objął po długim wakansie, którego samo prześladowanie nie tłumaczy. Zmarł 13 września 371 r., a pochowany został w bazylice, którą wybudował. W Martyrologium Hieronimiańskim odnotowano jego imię, ale w niektórych kodeksach uległo ono deformacji. Z Litoriusza zrobiono Ligoriusza, w którym późna legenda dopatrzyła się męczennika, czczonego u Św. Warzyńca w Wenecji. Piotr nazywany de Natalibus wprowadził go do swego katalogu świętych. Stamtąd do Martyrologium Rzymskiego przejął go Cezary Baroniusz. Nie należy więc mylić Litoriusza z Tours z rzekomym męczennikiem Ligoriuszem z Wenecji.