Lubencjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone na bazie przymiotnika lubens, -entis / libens, -entis 'chętny, zgodny, radosny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lubentius, Libentius, niem. Lubenzius, Lubentius.

Lubencjusz, biskup Trewiru. Wedle żywota, zredagowanego prawdopodobnie w VIII stuleciu, był uczniem św. Marcina z Tours. Jako kapłan osiadł w Kobern nad Mozelą. Był pomocnikiem i współpracownikiem Maksymina, biskupa Trydentu, potem jego następcą. Kiedy zmarł, nie wiemy. Wspomnienie obchodzono w dniach 13 lub 16 października. Kult szerzył się zwłaszcza w IX i X stuleciu.