Luperkul

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od przydomka bożka Pana (Fauna). Lupercus był wilczym bóstwem. Z nim i z jego siedzibą (jaskinią Lupercal) wiąże się legenda o Romulusie i Remusie karmionych przez wilczycę.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lupercus, Luperculus, fr. Luperc.

Luperkul, biskup (-) i męczennik. Na liście biskupów Auch widnieje jako czwarty rządca tej diecezji, przeniesionej z Eauzy. Krytyka historyczna uznała jego imię za interpolację. Tymczasem inskrypcja z VI lub VII stulecia, odnaleziona w ruinach starożytnego miasta Elusa, wspomina jakiegoś męczennika o tym imieniu. O jego śmierci opowiada także pasja, która jest amalgamatem wątków przejętych skądinąd. Luperkul miał być ofiarą prześladowania prowadzonego przez prefekta Dacjana, który na śmierć skazał Wincentego z Saragossy. Przypisywane męczennikowi cuda są identyczne z tymi, o których czytamy w opowieści o Marcelu z Paryża. W X stuleciu Bernard Odo z Fézensac ufundował w Eauzy opactwo pod wezwaniem męczennika. Jego wspomnienie obchodzono 28 czerwca, potem 5 marca.